Dziecko nabywa język poprzez powtarzanie, rozumienie i samodzielne nazywanie. Nauka mówienia u dzieci niemówiących to proces stopniowego przywracania zdolności do komunikacji, wspierany techniką manualnego torowania wzorców artykulacyjnych. Polega ona na kierowaniu ruchem narządów artykulacyjnych – języka i warg – w sposób, który wspomaga prawidłową produkcję dźwięków. Dzieci, które nie rozwijają mowy naturalnie, potrzebują wsparcia, aby stworzyć zrozumiały wzorzec mówienia. Dzięki powtarzaniu tego wzorca, dziecko stopniowo opanowuje umiejętność artykulacji. Manualne wsparcie pomaga odkryć, jak działa aparat mowy i jak kontrolować mięśnie niezbędne do wytwarzania dźwięków, co umożliwia rozwój mowy.